Mijn eerste kennismaking met Nederland was in 1965 toen ik voor mijn eerste studie in Nijmegen ging wonen.
Na mijn studie heb ik op verschillende plaatsen gewoond om uiteindelijk in Arnhem te komen, waar ik trouwde en mijn man en ik een dochter kregen.
In 1974 verhuisden we naar Duiven, waar ik nog steeds woon. Mijn man is helaas nu bijna 11 jaar geleden plotseling weggevallen.
Eenmaal in Duiven, heb ik mij ingezet bij verschillende activiteiten. Zo heb ik op 21 september 1987 middels een schrijven aan Burgemeester en Wethouders, de vraag naar Kinderopvang aangekaart. Samen met mijn werkgroep hebben we diverse gesprekken gevoerd, niet alleen met de gemeente, maar ook met andere Kinderdagverblijven en grote organisaties.
Op 21 december 1990 kwam het heuglijk bericht, dat de gemeenteraad in zijn vergadering van 17 december 1990 besloten had de organisatie Kinderopvang in Duiven onder een aantal voorwaarden in handen te geven van de Stichting Kinderopvang “De Kangeroe” Westervoort.
Mission completed!
Vanaf 1989 tot en met 1998 ben ik actief geweest binnen de werkgroep Pax Christi. Kansarme kinderen werden uit Polen naar Nederland gehaald voor 3 weken zomervakantie bij gastgezinnen. Dat waren intensieve, maar oh zo fijne weken voor de kinderen.
Ook heb ik deel uitgemaakt van de gemeente politiek. Eerst in de achterban en later als raadslid, tweemaal gekozen door voorkeursstemmen.
Voorst ben ik actief geweest binnen het bestuur van Lokaal Alternatief; een lokale politieke partij.
Ondanks mijn pensioen sinds 2012 ben ik nog steeds als vrijwilliger werkzaam in mijn oude functie als docent NT2., Nederlands als tweede taal. Mensen helpen; mijn passie!
Als kroon op mijn werkzame bestaan en vrijwilligerswerk, werd ik vorig jaar, om precies te zijn op 3 augustus benaderd met de vraag of ik ambassadeur wilde zijn voor het project Marble or Bronze ….. WTF! (MORB). Dit is een landelijke anti-discriminatieproject. Een schitterend project, dat helaas door de Coronabeperkingen niet ècht tot zijn recht is gekomen tijdens de officiële opening op zaterdag 20 februari 2021, maar desalniettemin alle aandacht waard is. MORB is momenteel een reizende expositie en mijn wens is dat elke school en instelling kennis kan nemen van de boodschap en idealen van MORB, want helaas is de boodschap nog steeds valide.
Mijn grootste drijfveer is mensen te begeleiden in hun ontwikkeling, vooral degenen die door bepaalde omstandigheden niet de mogelijkheid hebben gehad zich te ontwikkelen. Ik wil de mensen zelf laten ontdekken wie ze zijn, wat ze kunnen door eigen wilskracht, om zo succes en plezier uit het leven te halen. Dat doe ik iedere keer met veel passie en enthousiasme. Mijn motto is: Ja, ik kan het!
Mijn passie gaat gepaard met het aanleren van eigen verantwoordelijkheid. Ik heb veel inlevingsvermogen en vind het belangrijk om kwaliteit te leveren. Alles moet kloppen.
Vorig jaar las ik in de Duivenpost dat er vrijwilligers gezocht werden voor verschillende werkgroepen binnen de Raad voor Sociaal Domein Duiven (RvSDD). Nieuwsgierig als ik ben, heb ik mij aangemeld voor een gesprek. Zie hier. Nu zit ik in de werkgroep Jeugd vol overgave en passie, want hoe fijn is het als je een positieve bijdrage kunt leveren aan het leven van anderen? Ik geniet met volle teugen.
